Medycyna manualna jest dziedziną medycyny, która nie stosuje lekarstw farmaceutycznych ani zabiegów operacyjnych. Medycyna Manualna jest metodą diagnozowania, leczenia (normalizacji) oraz profilaktyki odwracalnych dysfunkcji stawów, więzadeł, mięśni, ścięgien, torebek stawowych, powięzi powierzchownych i głębokich oraz skóry. Zasadniczym polem działania Medycyny Manualnej jest wykrywanie i usuwanie zaburzeń ruchowych i to zarówno w odniesieniu do ruchomości stawów kręgosłupa lub całych jego jednostek ruchowych.
W oparciu o najnowszą wiedzę z zakresu neurofizjologii likwidowane są wszelkie ograniczenia ruchowe (zniesienie patologicznych barier czynnościowych), zjawiska reflektoryczne (objawy odruchowe w tkankach) oraz stereotypy funkcjonalne, które powstają w przebiegu schorzeń, złych nawyków, nieprawidłowości powstałych w okresie sprzyjających czynników patologicznych.
Ta metoda terapii przywiązuje ogromną wagę do profilaktyki i autoterapii zaburzeń funkcjonalnych układu motorycznego. Profilaktyka polega głównie na wyedukowaniu u pacjenta ergonomicznych zachowań w życiu codziennym i pracy zawodowej (eliminacja przeciążeń statycznych i dynamicznych), reedukacji prawidłowych wzorców posturalnych, ruchowych i oddechowych. Koncepcja terapii skupia się głównie na przełamywaniu i eliminowaniu niekorzystnych stereotypów oraz nawyków ruchowych powstałych w przebiegu długofalowego czynnika o podłożu somatycznym, a także prewencyjnym badaniu i leczeniu dysfunkcji narządu ruchu w ich fazie bezobjawowej.
Do niewątpliwych zalet medycyny manualnej należą:
- skrócenie czasu leczenia;
- szybki powrót do pełnej sprawności
- uniknięcie przewlekłej farmakoterapii oraz jej skutków ubocznych;
- uniknięcie zabiegu operacyjnego
Strategia leczenia opiera się na odnalezieniu wszystkich ogniw łańcucha dysfunkcji, będącego kombinacją oddziaływań i wzajemnych zależności pomiędzy patologią funkcjonalną stawów, mięśni, powięzi i skóry, a także wpływów wisceralnych. Następnie rozróżnieniu, które dysfunkcje są pierwotne – nadrzędne, a które wtórne – podrzędne, w rezultacie poddaniu terapii jedynie dysfunkcji pierwotnych lub tych znajdujących się w tak zwanych miejscach kluczowych, stanowiących bezpośrednią przyczynę (dysfunkcje wtórne ulegają wówczas samonormalizacji), przez co leczenie jest mniej obciążające dla chorego i o wiele bardziej efektywne, ponieważ znacznie ogranicza możliwość nawrotów objawów. Zdarza się, że dolegliwości związane ze stawem ramiennym mogą mieć swoją przyczynę w stawie kolanowym. Chcąc pomóc pacjentowi i usunąć te dolegliwości, musimy usunąć przyczynę tkwiącą w stawie kolanowym.
Wskazania do medycyny manualnej
- bóle głowy, migreny;
- ból w odcinku szyjnym kręgosłupa;
- zawroty głowy, trudności w połykaniu, szumy w uszach;
- bóle barków;
- drętwienie rąk;
- ból między łopatkami;
- astma, trudności w oddychaniu;
- bóle w klatce piersiowej, po wykluczeniu innych przyczyn;
- bóle w odcinku lędźwiowym, promieniowanie bólu do pachwin i bioder;
- rwa kulszowa, drętwienie nóg i palców stóp, zaburzenia perystaltyki jelit, etc.;
- skoliozy, pozorne skrócenia kończyn u dzieci i dorosłych;
- blokady powstałe w wyniku urazów komunikacyjnych i sportowych.
Przeciwwskazania do terapii manualnej
- czynne procesy nowotworowe i gruźlicze;
- świeże złamania;
- ciąża – po szóstym miesiącu.